Tupindegiko Roxa Lee

Tupindegiko Roxa Lee Iparraldeko herrixka baten jaioa, gaztaroan Pariserat joan zen jostuna bihurtzeko, baina, Parisen, mundu guztien bezala, txinoak zirela nagusiak oihalen esparruan. Hor zegoen gure Roxatxo orratzari su ta gar, eta behin, egun batean, hortikan agertu zen nagusiaren semea. Biak topatu eta elkar so geratu ziren gazteak. Hainbat txinpartak atera ziren beren begietatik sute txiki bat piztu zela ere .


Nagusiren semeak Ambroxio Lee zuen izena,  (Brox Lee lagunentzat) jautxo pijotxo izanez, beti gimnasioetan sartuta zegoela Arte Martzialetan ekin ta ekin. Maitasun erlazioa sendotzeko ezkondu eta ohitura denez aberri askotan, gure Roxatxok senarraren abizena hartu zuen berea bezala. (Ezkongaietan D’aguerreeskegitaazkenpikuan zuen izena, bizkaitar arbasoak ote) Egun hartatik gure neskatxo Tupindegiko Roxa Lee izenekin hasi zer aurkezten mundurat. Bere senarraren laguntzarekin, aise hartu zituen  Arte Martzialetako gaiak. Berehala emakumeen arteko borrokalari bikainenetarikoa bihurtu zen gure Roxa Lee.

Eskuinaldean Tupindegiko Roxa Lee Miarrizen, mendiko animali xuhurraren mugimendua egiten, edo txineraz, kata- gorria. Ezkerraldean, Nata Lee, bere koinata círculo de lectoresen saltzaileari atea ixten.

Sarritan jiten zen Tupindegira, bera ama eta aittona ikusteko. Eguerdian etorri eta bazkaltzera geratzen zen. Bi gauza hauei  eta bere konbinazioari "Jin eta jan" esaten zaio. Amaren aita oso inportantea zen Roxa Leentzat. Roxak beti esaten zuen aittona zela bere oreka. Roxa Leek aittonari “atta-txi” deritzen zitzaion.

Oihal mundu txikian konpetentzia desegiteko Roxa Leek ongi ikasi zuen ostikoka aritzen. Hor zirela Lee senaremazteak zirt eta zart, egurra ematen (Hasi omen zirela ere zurdindegian)
Gurerat iritsi da Tupindegiko Roxa Lee abestia, bainan abestian esaten dana guztiz gezurre besterik ez da. Esan dizuedana da egiazko istoria osorikan.


Hona hemen abesti ezaguna :

Umore urdinaren marrazkilaria hil da

Atzo irakurri nuen Antonio Mingote hil omen zela. Ba, goian bego. Esan behar da nahiko ongi marrazten zuela eta, horrez gainera intelektual gisa badutela, Espainiako Real Academia de la Lenguan eserleku bat zuela.

Eskualdeko umoregile, erregezalea, Abcen betidanik lanean, La codornicen baita ere, eta han, Franco garaian, umorea soilik aldeko bakarra zela (lojikoa).

Hil da, eta goian bego, bainan hemen "perla" batzuk. Nork esaten du umoreak ez du kolorik?Mongotenak bazuen.